مقایسه دیدگاههای کاندیداهای انتخابات آمریکا

انتخابات طولانی مدت آمریکا به روزهای سرنوشت ساز در دور مقدماتی نزدیک می‌شود. به نظر می‌رسد جان مک‌کین بدون هیچ دغدغه‌ای کاندیدای حزب جمهوری خواه باشد ولی جدال برای تصدی کاندیداتوری حزب دموکرات هنوز بین باراک اوباما و هیلاری کلینتون ادامه دارد. به گزارش سرویس بین الملل «فردا»، در نگاه اول چنین به نظر می‌رسد که جان مک‌کین تا حدود بسیار زیاد پیرو سیاست‌های رئیس جمهور فعلی آمریکا ـ جورج بوش ـ است. او خط فکری بوش را در عراق می‌پسندد و در نطق‌های انتخاباتی خود سخن از افزایش نیروها در عراق به میان می‌آورد. ولی در سیاست‌های داخلی، جان مک‌کین خیلی به دغدغه‌های فکری روز آمریکا نظیر مسئله اشتغال و بهداشت عمومی توجه نکرده است و کانون توجهات او بیشتر به سمت سیاست خارجی میل می‌کند. بنابراین گزارش جان مک‌کین هنوز هم تا حدی درگیر مساله نامزدی خود برای حزب جمهوری خواه و مبارزه با مایک هاکبی است. هاکبی بر خلاف مک کین بیشتر تلاش خود را بر مسائل داخلی متوجه ساخته و در مسائل خارجی تا حد زیادی محافظه کارانه عمل می‌کند. هاکبی از حمایت هر دو گروه سکولارها و مذهبی‌ها برخوردار است. او می‌گوید در صورت برگزیده شدن سقط جنین را برای زنان باردار مجاز اعلام خواهد کرد و این چالش اجتماعی را از یک فعالیت زیرزمینی به قانون مبدل می‌سازد. وی همچنین همجنس بازان را دارای حق مساوی با سایر شهروندان می‌داند و می‌گوید در صورت برگزیده شدن به آنها حق ازدواج قانونی می‌دهد. از سوی دیگر هاکبی قصد دارد در صورت تصدی امور، یک مرز نظامی با مکزیک ایجاد کند ـ [بیشترین مهاجر غیر قانونی را از مرز مشترک با مکزیک وارد آمریکا می‌شوند]. وی همچنین مدعی است تمام مهاجران غیر قانونی را به کشورهایشان باز خواهد گرداند. مک‌کین و هاکبی هر دو بر سر استفاده از نیروی نظامی در منطقه خاورمیانه هم‌سو هستند و خط مشی بوش را دنبال می‌کنند. کاندیداهای دموکرات اوباما و کلینتون هر دو روش دیگری را در خصوص مسائل خاورمیانه و به ویژه عراق در دستور کار دارند. اوباما و کلینتون بر این عقیده‌اند که استفاده از نیروی نظامی به شکل فعلی دیگر در عراق جایز نیست و می‌بایست نیروهای آمریکا با جدول زمان‌بندی درو اندیشانه‌ای از عراق خارج شوند و فقط اندکی از نیروهای نظامی و آن هم نه برای درگیری‌های نظامی در عراق باقی بمانند و کنترل عراق به طور کل به نیروهای بومی واگذار شود. البته اوباما و کلینتون در جزئیات با هم اختلاف نظر دارند. اوباما از ابتدا با جنگ عراق مخالفت خود را اعلام کرد و بوش را از مشکلات جانبی اشغال عراق برحذر داشت و تاکنون هم بر این خط مشی استوار بوده است ولی قضیه در مورد هیلاری کلینتون اندکی متفاوت است. کلینتون در ابتدا از حامیان بوش در جهت اشغال عراق و استفاده از قوای نظامی بود. ولی به تدریج و منحرف شدن بوش از مسیر اصلی در زمره مخالفان و منتقدین قرار گرفت و به دفعات از سیاست‌های بوش در عراق انتقاد کرد. هم اکنون نیز خواهان جدول زمان‌بندی برای خروج نیروها و دیدگاهی مشابه اوباما شده است. کلینتون هیچ وقت اعتراف نکرد که در سال 2003 حمایت نابجایی از بوش داشته است و به عقیده بسیاری از کارشناسان، اتخاذ سیاست جدید صرفاً به منظور کاندیداتوری حزب دموکرات است. به نظر می‌رسد اوباما بعداً هم در عقیده خود ثابت قدم‌تر باشد و در صورت مواجهه با دشمنی در دنیای مسلمانان کمتر دست به نیروی نظامی ببرد. اوباما برقراری دموکراسی را در خاورمیانه بهترین راه حل برای مرتفع کردن مشکلات و چالش‌های امروز این منطقه می‌داند. اوباما حتی به رئیس جمهور ایران ـ احمدی‌نژاد ـ هم پیشنهاد مذاکره بدون قید و شرط داده است. کلینتون، اوباما را برای چنین سیاست‌هایی مورد انتقاد شدید الحن قرار می‌دهد. او، اوباما را فردی بی‌تجربه در عرصه سیاسی می‌خواند و استفاده از قدرت وتوان آمریکا را راه حل مشکلات می‌داند و دموکراسی مطلق را ـ که اوباما پیشنهاد می‌کند ـ موثر نمی‌داند. به نظر می‌رسد تنها اوباما در بین کاندیداهای فعلی به این درک رسیده است که نباید فاجعه ویتنام یا باتلاق عراق برای آمریکا تکرار شود. به نظر می‌رسد مک‌کین علی‌رغم نطق‌های متعدد انتخاباتیش کمتر روی مسائل اقتصادی مانور می‌دهد. مک‌کین چالش رئیس جمهور آینده آمریکا را خطرهای برون مرزی می‌خواند و مدعی است، ایالات متحده کماکان بزرگترین جاذب سرمایه در تمام جهان است. و از این رو سیاست اقتصادی حاضر را ادامه خواهد داد. در حالیکه اقتصاد فعلی آمریکا به شدت در حال رکورد است.