ایران،سرزمین روشنفکران بد و مادران خوب

در کلافگي روزهاي تعطيل سري زدم به کتابفروشي محله مان...؛کتابي مي خواستم از نويسنده اي و صاحب کتابفروشي گفت که کتاب هايش را نمي آورد. دليلش هم اين بود که با سليقه هاي سياسي پيرمرد ريش پروفسوري نمي خواند. گفتم :دموکراسي گزينشي شما حرف ندارد. عينک شيکش را روي بيني اش جابجا کرد:چرا؟ گفتم در حالي براي ملتي نسخه مي پيچيد و خارج از گود ؛ پيپ تان را چاق مي کنيد و بي رحمانه فقط نيمه خالي ليوان را مي بينيد و مثل تمام منورالفکرهاي مملکتم دم از ازادي بيان و جامعه چندصدايي مي زنيد که حاضر نيستيد در يک کتابفروشي نيم وجبي هم اصول اوليه دموکراسي را رعايت کنيد و صدايي جز صوت سليقه خودتان را بشنويد. پدر آمرزيده!شما کتابت را بياور...؛شريعتي و مطهري و قيصر و شاملو يا خاطرات خلخالي يا هويدايش را ديگر من "مخاطب"خودم انتخاب مي کنم.

سهراب راست مي گفت که :" ايران ؛ سرزمين مادران خوب و روشنفکران بد است".