مهدی طارمی،قهرمانی که دیر رسید

افشین خماند- مصاحبه ای وجود دارد از محسن بنگر و حتیف عمران ‌زاده که در بخشی از آن در مورد مهدی طارمی صحبت می‌کنند
بنگر از شب قبل از بازی می‌گوید که به عمران زاده گفته که فردا یک حیوان به میدان می‌آید و هیچ کدام نمی‌توانید او را مهار کنید، عمران زاده در همان چند دقیقه دربی به همین نتیجه می‌رسد
دقت کنید یکی از بزرگ‌ترین استعدادهای فوتبال ایران، تا پس از بیست سالگی آن‌قدر مشهور نبوده که دفاع تیم استقلال او را حتی با آدرس دهی بشناسد و به عنوان یک سورپرایز معرفی می‌شود
این همه درد فوتبال ایران و شاید همه جامعه ایرانی است
من اسم طارمی را که می‌شنوم یاد آن دو سال خدمت سربازی او می‌افتم که به جای توپ، گمنام باید شیفت می‌ایستاد
مثل علی دایی که اگر دانشگاه شریف قبول نمی‌شد، صد و خرده ای گل ملی متولد نمی‌شد
نظام، ساختار و نهادهای فشل در فوتبال ایران همه چیز را به اتفاق‌ها و تصادف‌ها واگذار می‌کنند
مهدی طارمی می‌توانست زودتر به پرسپولیس، تیم ملی، پورتو و اینترمیلان برسد و بیشتر و بیشتر ما را شاد کند
مهدی اما آن قدر خوش‌شانس بود که هر چند دیر اما بالاخره در توالی شانس و اقبال فرصت پیدا کند که مهارت‌ها و استعداد‌هایش را نشان دهد
طارمی بالاخره توانست در سه صعود ایران به جام‌جهانی در بازی صعود گل بزند
اما چه بسیار بودند که در این آشفتگی و آشوب نهادی گم شدند، کشف نشدند و به جای کفش استوک، پوتین پوشیدند و پا جفت کردند تا گمنامی
این درد جامعه ماست، درد فوتبال ما است
شایسته‌ها سالار نیستند که هیچ
حتی شایستگی‌شان کشف نمی‌شود و گاهی آن‌قدر دیر کشف می‌شوند که دیر است