ماه عسل دوباره ايران و روسيه

روزنامه شرق: تيرگي روابط روسيه با غرب كه قضيه اوكراين در سال ٢٠١٤ آن را به اوج خود رساند، نزديكي هرچه بيشتر مسكو با هم‌پيمانانش به‌ويژه در خاورميانه را به دنبال داشت تا اين‌چنين قدرت بلامنازع‌بودن قطب شرق را به آمريكا اثبات كند.

آگاهان سياسي، افزايش ٧٠درصدي تجارت ايران و روسيه در روزهاي پسابرجام را در اين چارچوب تفسير مي كنند، در واقع همين افزايش سطح همكاري‌ها، از تمايل دو طرف براي گشودن فصل جديدي در روابط حكايت دارد. شاهد اين ادعا گردش تجاري بالغ بر٨٥٦ ميليون دلاري در سال جاري ميلادي ميان تهران و مسكو است. در همين راستا تحليلگران سياسي بر اين باورند كه روسيه با برگزاري نشست‌ها و ديدار با مقامات رسمي كشورهاي هم‌پيمانش، در حال بازسازي نقش منطقه‌اي خود و در طيفي وسيع‌تر، جامعه جهاني به عنوان قدرتي در خور توجه است.

بخش عمده‌اي از اين سناريوي مقام‌هاي كرملين، ساخت و فروش انواع اسلحه است. در ١٠ سال اخير، سود بسيار هنگفت و قابل‌توجهي از فروش اسلحه وارد خزانه مسكو شده و علاوه بر اشتغال‌زايي ميلياردها دلار و يورو به اقتصاد مسكو تزريق شده است. گفتني است كه ٨٠ كشور از مشتريان سلاح‌هاي روسي هستند. در اين ميان هنوز موانعي بر سر بهبود روابط روبه‌رشد تهران با مسكو وجود دارد كه ازآن جمله مي‌توان به موارد زیر اشاره كرد:

١) توافق مخفيانه ميان روسيه و اسرائيل كه به موجب آن مسكو متعهد شده تا از فروش موشك‌هاي اس- ٣٠٠ به ايران و سوريه خودداري کند؛ همين توافق دلخوري ايران را در پي داشت. هرچند اين مشكل درحال‌حاضر حل شده است. اين سامانه موشكي سطح به هواي دوربرد و خودكششي با قابليت استفاده در تمامي ارتفاع‌هاست که اولين مدل اين موشك در سال ١٩٧٩ در شوروي سابق عملياتي و آزمايش شد.

٢) مسكو به دنبال توافق يك و نيم ميليارد دلاري در هر ماه با تهران است كه طبق آن ايران روزانه ٥٠٠هزار بشكه نفت به روسيه بفروشد، حال آنكه روس‌ها به جاي دلار نقد، انواع غلات و مواد معدني و... به تهران صادر مي كنند كه موجبات نارضايتي ايران را به همراه داشته است.

٣) اتلاف وقت ٢٠ساله در تكميل رآكتور هسته‌اي بوشهر كه اين تأخير نه تنها به نفع تهران نيست بلكه پروژه طرح‌هاي هسته‌اي را كه وامدار تكميل طرح يادشده است به تأخير مي‌اندازد.