آقایان، کارنامه شما را هم دیده ایم

بیش از یکسال و چند ماه از شبی که رئیس جمهور در پاسخ به انتقادات مطرح شده درباره پرداخت نشدن بودجه های مصوب و خودداری از اجرای قوانین مجلس در خصوص توسعه مترو و حمل و نقل عمومی مدیریت مترو را مطالبه کرد می گذرد و در یک هجمه رسانه ای و تبلیغاتی هماهنگ محمد رویانیان ،رئیس ستاد مدیریت حمل و نقل و مصرف سوخت کشور با تکرار این خواسته قدم در راه رئیس جمهور گذاشت. به گزارش خبرنگار اجتماعی «فردا»، به نظر می رسد مطالبه مدیریت مترو و پرداختن به موضوعات حاشیه ای، تازه ترین رویکردی است که مسئولین دولتی در پاسخ به نارضایتی های عموم مردم، انتقاد نمایندگان مجلس و مطالبه بودجه های معوق مترو توسط مدیران شهری برگزیده اند تا به جای پاسخگویی در مورد چرایی اجرا نشدن قوانین و میلیارد ها تومان اعتبار و بودجه پرداخت نشده به نوعی شهر تهران و مدیران آن را بدهکار دولت نشان دهند. آنچه رویانیان در چندین خبرگزاری حامی دولت عنوان کرده و سالها است دولتمردان چه رئیس جمهور، معاونانش، وزرای کشور و مسئولین این وزارت خانه و خلاصه همه دولتمردان تکرار کرده اند اختصاص بودجه چندین برابر دولت های نهم و دهم به مترو نسبت به دولتهای گذشته بوده است، هرچند مقایسه خدمات و فعالیت های دولت های محمود احمدی نژاد با دولت های قبل و حتی همه آنها یکی از بدعت های سالهای اخیر است ولی با پذیرش این ادعای دولت باید گفت در سالهای 8 سال دفاع مقدس، سالهای ابتدایی ساخت مترو و همه سالهایی که طول خطوط بهره برداری شده مترو از 40 کیلومتر فراتر نمی رفته برنامه و نیاز مترو به بودجه و اعتبار با سالهای اخیر و نرخ تورم کنونی 20 کیلومتر مترو که هرسال ساخته می شود تفاوتی از زمین تا آسمان دارد. در همه سالهایی که دولتمردان و حامیان دولت کل آنها را با خدمات دولت نهم و دهم مقایسه می کنند، دولت هیچگاه مقابل شهر و مدیریت شهری قرار نگرفته و با حمایت های بی دریغ از شهرداران وقت ساخت خطوط مترو را پس از سالها کلید زدند تا اینکه شهردار سابق بر آن شد تا منوریل را در شهر احداث کند و آغاز گر داستانی شد که همه در جریان آن هستیم. شهرداری تهران جلوی دولت که هیچ ، جلوی همه منتقدان ایستاد و نتیجه این ایستادگی هم به غیر از تیره شده رابطه شهرداری و دولت ستون های نیمه و کاره و ده ها میلیارد تومان خسارتی شد که هیچ صاحبی ندارد. اظهارات اخیر دولتمردان و به خصوص محمد رویانیان نشان می دهد که آنها به خوبی در جریان توسعه مترو در شهر تهران هستند و به خوبی می دانند که طول خطوط احداث شده، ایستگاه های بهره برداری شده، قطار ها و واگن های جدید و میلیون ها مسافری که روزانه از مترو استفاده می کنند چرا موجب شده تا مجامع بین المللی تهران را به عنوان یکی از 5 شهر برتر جهان در توسعه پایدار حمل و نقل عمومی برگزیده اند و از این رواست که رویانیان به خبرگزاری ها گفته است : متوسط سالانه ساخت خطوط مترو در 15 سال قبل از دولت آقاي احمدي نژاد 6/2 كيلو متر بود كه اين رقم در پنج سال گذشته به 3/7 كيلومتر رسيده است. همچنين متوسط ساخت ايستگاه مترو در قبل از دولت نهم و دهم سالانه دو ايستگاه بوده كه اين رقم درپنج سال گذشته به پنج ايستگاه افزايش يافته است.متوسط تامين واگن مترو در 15 سال 68 تا 83 چهارده واگن بود كه اين رقم در دولت آقاي احمدي نژاد به 60 واگن افزايش يافته است. با این همه مشخص نیست که سردار سابق و رئیس کنونی چگونه و به چه معیاری قبل از آنکه دولت بنابر ادعای خودش مدیریت مترو را در اختیار بگیرد، فعالیت های انجام شده توسط شرکت مترو و شهرداری تهران در طول سالهای اخیر در کارنامه دولت خدمتگذار به حساب آمده و این شائبه را ایجاد می کند که شاید دیگر مقایسه ها و آمارهایی هم که در خصوص فعالیت های دولت های نهم و دهم اعلام می شود نیز به همین صورت استخراج و استنباط می شود؟! چه خوب است در این شرایط رویانیان و سایر مسئولین دولتی سهم پرداختی دولت و شهرداری تهران از بودجه های عمرانی مترو، هزینه خرید واگن و قطار و سایر تجهیزات، سهم یارانه بلیط مترو و ... را نیز در سالهای گذشته و دولت های قبل از نهم و دهم نیز مقایسه و اعلام می کردند تا مشخص شود چرا شهرداری تهران در طول سالهای اخیر همواره بارسنگین کم کاری و بی توجهی دولت را هم از بودجه شهر تهران و عوارض پرداختی شهروندان متحمل شده است. جنگ روانی ، شعار های تبلیغاتی و وعده های مختلف از جمله رویکرد های برخی مسئولیت دولتی بوده که وعده بلیط 150 تومانی مترو را نیز می توان در همین راستا ارزیابی کرد. بر اینکه دولت شعار ما می توانیم را در بسیاری از زمینه ها عملی کرده و افتخارات زیادی را هم نصیب کشورمان کرده شکی نیست ولی افزایش بهای بلیط اتوبوس های بین شهری، قطارو هواپیما که مدیریتش به صورت تمام و کمال بر عهده دولت است نشان می دهد که سرنوشت بهای بلیط مترو در دوره فرضی واگذاری مترو به دولت به کجا خواهد رسید. اجرای اصل 44 قانون اساسی و واگذاری تصدی گری دولت به مردم و بخش خصوصی و تأکید رهبر انقلاب بر این موضوع با آنچه دولتمردان برای مدیریت مترو مطالبه می کنند در تضاد آشکار است ولی آنچه موجب نگرانی است نحوه مدیریت مترو توسط دولت در سایر کلانشهرهای کشور است که نشان می دهد مدیریت دولتی مترو در شهرهای مشهد،اصفهان، اهواز،تبریز،شیراز و این اواخر در قم چه نمره ای را اخذ کرده است. سال ها است که عملکرد افرادی که خواهان مدیریت مترو شده اند در حوزه حمل و نقل و ترافیک برای مردم به یادگار مانده است، همان افرادی که منوریل صادقیه را پایه گذاشتند، همان هایی که به جای پل و زیر گذر و تونل چاره کار را تنها در دوربرگردان می دیدند، آنهایی که به جای مترو، منوریل را به قم آوردند و حالا آن را در بن بست ساده ترین و بدیهی ترین مسائل فنی می بینند مدیریت متروی تهران را مطالبه کرده اند شانه های خود را بیش از هر زمان دیگری نسبت به پاسخگویی خالی فرض کنند. برای همه واضح است که مشکل دولت و مترو و دولت و شهرداری نه بهای بلیط مترو است و نه مدیریت مترو! همه می دانند که نگاه سیاسی به شهر تهران و مدیریت شهری، ذهنیت رقیب پندار در این سالها موجب شده تا هیچگاه دولت و دولتمردان حامی شهرداری تهران و مدیریت مترو نباشند و وضعیت همینی باشد که بودجه مترو پرداخت نشود، خزانه کشور و صندوق دخیره ارزی که برای بسیاری از مصارف سوال برانگیز مانند وام ازدواج، تولد نوزادان و ... پول کافی در اختیار دارد ناگهان برای شهر تهران و مترو خالی شود و واگن های مترو ماه ها در گمرک در اختیار دولت خاک بخورد تا مردم بهای این نگاه را با له شدن در قطارهای مترو بپردازند.