تیم ملی فوتسال از قبل باخته بود!

سایت رجانیوز با انتشار یادداشتی به انتقاد از عملکرد تیم فوتسال کشورمان در جام‌جهانی پرداخته است. در این یادداشت آمده است: تیم ملی فوتسال ایران پیش از ورود به عرصه جام جهانی فوتسال باخته بود؛ قبل از اینکه آن نمایش ناامیدانه را مقابل مراکش ارائه کند یا با آن برد خفیف از پاناما بگذرد. تیم ملی فوتسال ایران قبل از شکست اسفبار شب گذشته مقابل کلمبیا باخته بود؛ فوتسال ایران آن روز بازنده گام به مسابقات جام جهانی گذاشت که به خاطر سیاست‌های غلط رییس کمیته فوتسال از ورود عصاره و چکیده لیگ فوتسال به تیم ملی ممانعت کرد. به نیمکت تیم ملی نگاه کنید؛ علی صانعی با کدام پیشینه درخشان در لیگ فوتسال گام به بالاترین و ارزشمندترین جایگاه که نیمکت تیم ملی است، گذاشته است؟! به جز یک دوره مربیگری در تیم دانشگاه آزاد، هرگز صانعی را در لیگ فوتسال به‌عنوان سرمربی ندیده‌ایم. او در همه این سال‌ها در قامت یک مربی درجه دو در تیم ملی فوتسال قد علم کرد و هرگز مربی مطرحی در فوتسال ایران نبود، اما به واسطه چالشی که میان عباس ترابیان و حسین شمس به‌وجود آمد ناگهان سرمربی تیم ملی شد. شمس را از تیم ملی فوتسال کنار می‌گذارند بی‌هیچ دلیل موجهی و کار غلط را با یک کار غلط‌تر ادامه می‌دهند.شمس می‌رود و توقع داری لااقل مردی جای او را بگیرد که در لیگ فوتسال صاحب تجربه است. تمام هوش و حواست را معطوف به کمیته فوتسال و انتخابش می‌کنی. نام جانشین حسین شمس کیست؟ ابطحی، امیر شمسایی، حیدریان، رضا لک یا محمود خوراکچی؟ عباس ترابیان هیچ یک از این مردان باتجربه را نمی‌بیند و دست می‌گذارد روی گزینه‌ای که هزار اما و اگر پشت خود دارد. در ترکیب تیم ملی فوتسال نیز جای بزرگان را خالی می‌دیدیم. حرف زدن از وحید شمسایی تکرار مکررات است، اما چرا سیاستگذاری‌ها موجب می‌شود باتجربه ترین بازیکن فوتسال ایران که به گمان خود حسین شمس هنوز می‌توانست در تیم ملی فوتسال بازی کند، از حضور در تیم ملی فوتسال کشورمان باز می‌ماند؟! به روند بازیگیری از فالکائو در تیم ملی برزیل بنگرید. مردان تصمیم گیرنده در فوتسال برزیل فالکائو را درحالی که از مرز 40 سالگی هم گذشته با خود به جام جهانی می‌برند تا هرچند کوتاه، هرچند اندک اما استفاده‌ای بهینه از تکنیکی ترین بازیکن خود داشته باشند. در تیم ملی فوتسال اما به یکباره قلم قرمز کشیده می‌شود به روی سرمایه‌هایش! انگار نه انگار که روزگاری همین‌ها مردانی بوده‌اند تاثیر گذار در تیم ملی فوتسال ایران. احسان زحمتکش یکی دیگر از مردان همواره گلزن فوتسال ایران کجا بود؟! کارنامه این بازیکن را طی سال‌های گذشته مرور کنید؛ همه‌اش گلزنی و همه‌اش آمادگی. شاید کمیته فوتسال و سیاستگذارانش بر این باور بودند که زحمتکش نیز به پایان دوران بازی خود رسیده است. آیا یک بار عباس ترابیان از خود پرسید که چرا زحمتکش در اوج پختگی با تیم ملی فوتسال خداحافظی می‌کند؟ تیم ملی فوتسال ایران شب گذشته در عرصه مسابقات جهانی به تیم ملی کلمبیا باخت اما فراموش نکرده‌ایم که همین تیم وقتی 4 سال قبل آن نمایش‌های تحسین‌برانگیز را در جام جهانی فوتسال از خود برجا گذاشت ترابیان سینه جلو کشید و گفت: «4 سال بعد قهرمان جهان می‌شویم!» 4 سال قبل بر این باور بودیم که در این دوره به واسطه برنامه‌ریزی‌های صحیح در کمیته فوتسال و مربیان تیم ملی لااقل اگر قهرمان جهان نمی‌شویم اما طعم شیرین فینالیست شدن را بچشیم اما تیم ملی فوتسال هر چه به جام جهانی نزدیک شد به واسطه از دست دادن مردان باتجربه و تاثیر گذار خود بیشتر نگرانمان کرد. دیشب وقتی سوت پایان بازی با کلمبیا به صدا در آمد ناخودآگاه یاد روز پایانی مسابقات لیگ برتر فوتسال افتادیم. آن روز که تبانی قهرمان لیگ فوتسال را مشخص کرد، آن روز که به جای تیم شهید منصوری تیم گیتی‌پسند به مسابقات لیگ قهرمانان اعزام شد؛ آن روز که عباس ترابیان اصرار می‌کرد که قهرمان همین تیم است که ما می‌گوییم. آیا باخت دیشب تاوان تصمیم‌گیری عباس ترابیان و همکارانش در کمیته فوتسال بود؟! تاوان قهرمانی ناجوانمردانه تیم گیتی‌پسند؟! چگونه می‌توان از کمیته‌ای که قهرمان لیگش با تبانی مشخص می‌شود انتظار قهرمانی در جهان داشت؟!