یادداشت ابطحی درباره انتخابات مجلس هشتم

در محافل خصوصی اردوگاه اصلاح طلبان و محافظه کاران بحث انتخابات بسیار چدی شده است. معمولا جلساتی که این روزها داریم بحث انتخابات و سیاست های کلی انتخابات است. اگر شرایط جوری بود که هرکس که احتمال رای آوردن داشت، می توانست کاندیدا شود مشکلی وجود نداشت. اما وجود شورای نگهبان و تجربه رد صلاحیت های گذشته واقعیتی است که اگر چه نمی پسندیم ولی هست. رقبای ما که طعم راحت به دست آوردن مجلس و ریاست جمهوری و کم حافظه بودن تاریخی ملت را تجربه کرده اند، علاقه ی وافری نشان میدهند که از همان ابزار رد صلاحیت و به تبع آن قهرمخاطبان اصلاح طلبان بهره بگیرند و دوباره مراکز قدرت را در اختیار خود نگه دارند. در چنین شرایطی به اعتقاد من اصلاح طلبان باید گذر از سد شورای نگهبان ورای آوردن و رفتن به مجلس را هدف قرار دهند. بهترین امکان برای به دست آوردن اکثریت کرسی های مجلس این است که افردی کاندیدا شوند که شورای نگهبان نتواند آنان را به هیچ بهانه ای رد کند و یا اگر رد کرد همه ی اهل انصاف کشور آنان را ملامت کنند. این راه رسیدن به مجلس و به دنبال آن ریاست جمهوری است. مردم نیز - به اعتقاد من - بیش از آن که برایشان مهم باشد که آقای فلانی یا بهمانی به مجلس برود، علاقمندند مجلس به عنوان مرکز قدرت، در اختیار جناح اکثریت فعلی که با با هماهنگی با دولت مجموعه واحدی را تشکیل می دهند نباشد. من حرف بخشی از اصلاح طلبان راکه معتقدند نباید در برابربی عدالتی رد صلاحیت ها تسلیم شد و خود به دست خود، خود را رد صلاحیت کنیم می فهمم ولی اینکه باید در عالم سیاست واقع بین بود و برای دست یابی به قدرت باید برنامه ریزی کرد را مهم تر میدانم. خوشبختانه بزرگان اصلاح طلبان هم بیشتر بر همین نظریه ی واقع بینی تاکید دارند. خدا کند ما اصلاح طلبان بتوانیم این بار واقع بین باشیم و مجلس را در سایه دیدگاه های غیر واقع بینانه دو دستی مثل ریاست جمهوری با اختلافات و تحریم ها تقدیم رقبا نکنیم. در این باره در آینده بیشتر توضیح می دهم.

لینک مطلب