سه سناریوی اسرائیل در قبال ایران چیست؟
در صورتی که دو طرف ایرانی و آمریکایی بر برآورده ساختن سقف مطالبات ایران پیرامون برنامه صلح آمیز هسته ای به توافق رسند، این بهترین گزینه برای تمامی اطرافی خواهد بود که بر سر میز مذاکره می نشینند اما برای طرف صهیونیستی قابل تحمل نخواهد بود، زیرا که در این صورت تمامی تحریمهای ناعادلانه و یک طرفه غرب علیه ایران برداشته خواهد شد و صلح آمیز بودن برنامه هسته ای این کشور در سطح بین المللی و جهانی به اثبات خواهد رسید.
سرویس سیاسی «فردا»؛ روزنامه السفیر چاپ بیروت در تحلیل قابل توجهی تحت عنوان «سه سناریوی فراروی رژیم صهیونیستی در مقابله با برنامه هسته ای ایران» نوشت: بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی بار دیگر سقف مطالبات نامشروع خود را نسبت به جمهوری اسلامی ایران در ضمن وضع شروطی که نسبت به اجرای آن عاجز می باشد، بر افراشته است. وی همواره در حال تلاش است که در صورت جدی شدن مذاکرات میان ایران و غرب، حضور طرف صهیونیسم را متقن سازد. 
در این میان تل آویو خود را فراروی راهی می بیند که در صورت به نتیجه رسیدن مذاکره میان ایران و غرب به ویژه ایالات متحده آمریکا، سه سناریو را در پیش رو دارد: سناریوی نخست اینست که گفتگوها ادامه یابد و میان دو طرف توافق حاصل گردد به شرط آنکه مطالبات طرف صهیونیسم برآورده شود. دوم آنکه مذاکرات بدون هیچ نتیجه ای میان طرفین به شکست منجر شود. و در نهایت سناریوی سوم اینست که مذاکرات میان طرف آمریکایی و ایرانی انجام شود اما بهایی به شروط و مطالبات طرف صهیونیسم مبنی بر تعلیق برنامه هسته ایران داده نشود و
در نهایت برنامه صلح آمیز هسته ای ایران نیز راه خود را ادامه دهد. نخستین رهاورد؛ پذیرفتن شروط رژیم صهیونیستی از جانب ایران در راستای تحقق طرف اشغالگر و به تبع آن تغییر معادلات استراتژیک منطقه، مطلقا امری بعید می نماید؛ زیرا که رژیم صهیونیستی به عدم امکان پذیرش چنین شروطی از جانب طرف ایرانی و سرنگرفتن مذاکرات اشراف دارد؛ بالطبع این سناریو قبل از آغاز مذاکرات به خودی خود باطل است. در این صورت رژیم صهیونیستی دو سناریوی دیگر در پیش دارد؛ اول آن که توافقی میان ایران و غرب صورت نپذیرد؛ یا آنکه توافق میان ایران و غرب بدون پذیرفتن شروط طرف صهیونیست باشد. در این صورت رژیم صهیونیستی جهت محقق ساختن سناریوی اول همواره تلاش می کند که از هر گونه سازگاری و موافقت غرب با برنامه صلح آمیز هسته ای ایران و مبدل شدن این کشور به قدرت صلح آمیز هسته ای ممانعت به عمل آورد. در صورت شکست راه حل دیپلماسی طرف صهیونیستی به گزینه های دیگری روی خواهد آورد؛ یعنی راهی که زمینه مناسب را جهت اعمال بیشتر فشارهای اقتصادی، یا قانع ساختن طرف غرب جهت اعمال گزینه نظامی - چنان که خواسته نتانیاهو همواره این بوده -فراهم سازد. اما پیرامون این
احتمالات باید گفت: این سناریو نیز در بردارنده عناصر جزئی بسیاری است که اکنون نمی توان از آن به طور قطعی سخن گفت؛چرا که این امر منوط به پاسخ مثبت ایالات متحده مبنی بر برآورده ساختن سقف مطالبات ایران در خصوص غنی سازی اورانیوم و انرژی صلح آمیز در در این کشور ارتباط دارد و در عین حال خود شروطی را جهت اطمینان از طرف مقابل اعمال می دارد. در این میان میزان محقق شدن مذاکرات میان طرفین به میزان سازش طرف ایرانی با مطالبات ایالات متحده بستگی دارد، زیرا که شکل گیری هرگونه صلح میان طرفین مبنی بر حفظ حقوق طرف ایرانی جهت غنی سازی اورانیوم که در عین حال همراه با شروط خفت بار باشد، طبعا از طرف ایرانی با مخالفت مواجه خواهد شد. از این رو باید گفت که دو راه باقی می ماند یا اینکه گفتگوهای میان دو طرف به شکست می انجامد یا اینکه در نهایت میزان مطالبات تحقق یابد. در صورت اول احتمالات دیگری مطرح می گردد، یعنی در صورتی که آمریکا بخواهد وارد جنگ شود و بر طبق خواسته رژیم صهیونیستی عمل کند؛ که این کشور خود به خوبی از پیامدهای ناگوار این امر در سطوح جهانی، سیاسی، بین المللی و امنیت منطقه و جهان آگاهی دارد. اما در صورتی که دو طرف
ایرانی و آمریکایی بر برآورده ساختن سقف مطالبات ایران پیرامون برنامه صلح آمیز هسته ای به توافق رسند، این بهترین گزینه برای تمامی اطرافی خواهد بود که بر سر میز مذاکره می نشینند اما برای طرف صهیونیستی قابل تحمل نخواهد بود، زیرا که در این صورت تمامی تحریمهای ناعادلانه و یک طرفه غرب علیه ایران برداشته خواهد شد و صلح آمیز بودن برنامه هسته ای این کشور در سطح بین المللی و جهانی به اثبات خواهد رسید. در این صورت یک سوال اساسی به ذهن خطور می کند: آیا در چنین شرایطی رژیم صهیونیستی جرأت استفاده از گزینه نظامی را خواهد داشت، چنانکه پیشتر نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل این موضوع را مطرح ساخت. قطعا رژیم صهیونیستی در چرخه انجام مذاکرات میان ایران و غرب به هیچ گونه رویکرد نظامی که مستقیما نیروگاههای هسته ای ایران را مورد هدف قرار دهد، اقدام نخواهد کرد زیرا که این موضوع قبل از اینکه متوجه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران باشد، عمدتا متوجه غرب و آمریکا خواهد بود. در واقع هدف از اعمال و تهدید گزینه نظامی رژیم صهیونیستی علیه ایران، تنها جهت واداشتن امریکا به اعمال تحریمها و فشار بیشتر علیه ایران خواهد بود که نسبت به این
امر باید گفت: چه بسا جنون و توهم رژیم صهیونیستی اجازه ندهد که آمریکا بتواند از آن ممانعت به عمل آورد، اما چنانچه تجربه های پیشین به خوبی به اثبات رسانیده، عزم ایران بر ادامه غنی سازی اورانیوم و دست یابی به فن صلح آمیز هسته ای همواره ادامه خواهد یافت و چنین تهدیدات پوچی هرگز سبب توقف آن نخواهد شد. از سوی دیگر طبق برآورد کارشناسان و نظامیان صهیونیست، چنین امری این رژیم غاصب را در گردآبی فروخواهد برد که هرگز قادر نخواهد بود پیامدهای ناگوار آن را تحمل کند، و حتی برخی بر این باورند که این امر به جنگی مبدل خواهد شد که سالها به طول خواهد انجامید.
در این میان تل آویو خود را فراروی راهی می بیند که در صورت به نتیجه رسیدن مذاکره میان ایران و غرب به ویژه ایالات متحده آمریکا، سه سناریو را در پیش رو دارد: سناریوی نخست اینست که گفتگوها ادامه یابد و میان دو طرف توافق حاصل گردد به شرط آنکه مطالبات طرف صهیونیسم برآورده شود. دوم آنکه مذاکرات بدون هیچ نتیجه ای میان طرفین به شکست منجر شود. و در نهایت سناریوی سوم اینست که مذاکرات میان طرف آمریکایی و ایرانی انجام شود اما بهایی به شروط و مطالبات طرف صهیونیسم مبنی بر تعلیق برنامه هسته ایران داده نشود و
در نهایت برنامه صلح آمیز هسته ای ایران نیز راه خود را ادامه دهد. نخستین رهاورد؛ پذیرفتن شروط رژیم صهیونیستی از جانب ایران در راستای تحقق طرف اشغالگر و به تبع آن تغییر معادلات استراتژیک منطقه، مطلقا امری بعید می نماید؛ زیرا که رژیم صهیونیستی به عدم امکان پذیرش چنین شروطی از جانب طرف ایرانی و سرنگرفتن مذاکرات اشراف دارد؛ بالطبع این سناریو قبل از آغاز مذاکرات به خودی خود باطل است. در این صورت رژیم صهیونیستی دو سناریوی دیگر در پیش دارد؛ اول آن که توافقی میان ایران و غرب صورت نپذیرد؛ یا آنکه توافق میان ایران و غرب بدون پذیرفتن شروط طرف صهیونیست باشد. در این صورت رژیم صهیونیستی جهت محقق ساختن سناریوی اول همواره تلاش می کند که از هر گونه سازگاری و موافقت غرب با برنامه صلح آمیز هسته ای ایران و مبدل شدن این کشور به قدرت صلح آمیز هسته ای ممانعت به عمل آورد. در صورت شکست راه حل دیپلماسی طرف صهیونیستی به گزینه های دیگری روی خواهد آورد؛ یعنی راهی که زمینه مناسب را جهت اعمال بیشتر فشارهای اقتصادی، یا قانع ساختن طرف غرب جهت اعمال گزینه نظامی - چنان که خواسته نتانیاهو همواره این بوده -فراهم سازد. اما پیرامون این
احتمالات باید گفت: این سناریو نیز در بردارنده عناصر جزئی بسیاری است که اکنون نمی توان از آن به طور قطعی سخن گفت؛چرا که این امر منوط به پاسخ مثبت ایالات متحده مبنی بر برآورده ساختن سقف مطالبات ایران در خصوص غنی سازی اورانیوم و انرژی صلح آمیز در در این کشور ارتباط دارد و در عین حال خود شروطی را جهت اطمینان از طرف مقابل اعمال می دارد. در این میان میزان محقق شدن مذاکرات میان طرفین به میزان سازش طرف ایرانی با مطالبات ایالات متحده بستگی دارد، زیرا که شکل گیری هرگونه صلح میان طرفین مبنی بر حفظ حقوق طرف ایرانی جهت غنی سازی اورانیوم که در عین حال همراه با شروط خفت بار باشد، طبعا از طرف ایرانی با مخالفت مواجه خواهد شد. از این رو باید گفت که دو راه باقی می ماند یا اینکه گفتگوهای میان دو طرف به شکست می انجامد یا اینکه در نهایت میزان مطالبات تحقق یابد. در صورت اول احتمالات دیگری مطرح می گردد، یعنی در صورتی که آمریکا بخواهد وارد جنگ شود و بر طبق خواسته رژیم صهیونیستی عمل کند؛ که این کشور خود به خوبی از پیامدهای ناگوار این امر در سطوح جهانی، سیاسی، بین المللی و امنیت منطقه و جهان آگاهی دارد. اما در صورتی که دو طرف
ایرانی و آمریکایی بر برآورده ساختن سقف مطالبات ایران پیرامون برنامه صلح آمیز هسته ای به توافق رسند، این بهترین گزینه برای تمامی اطرافی خواهد بود که بر سر میز مذاکره می نشینند اما برای طرف صهیونیستی قابل تحمل نخواهد بود، زیرا که در این صورت تمامی تحریمهای ناعادلانه و یک طرفه غرب علیه ایران برداشته خواهد شد و صلح آمیز بودن برنامه هسته ای این کشور در سطح بین المللی و جهانی به اثبات خواهد رسید. در این صورت یک سوال اساسی به ذهن خطور می کند: آیا در چنین شرایطی رژیم صهیونیستی جرأت استفاده از گزینه نظامی را خواهد داشت، چنانکه پیشتر نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل این موضوع را مطرح ساخت. قطعا رژیم صهیونیستی در چرخه انجام مذاکرات میان ایران و غرب به هیچ گونه رویکرد نظامی که مستقیما نیروگاههای هسته ای ایران را مورد هدف قرار دهد، اقدام نخواهد کرد زیرا که این موضوع قبل از اینکه متوجه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران باشد، عمدتا متوجه غرب و آمریکا خواهد بود. در واقع هدف از اعمال و تهدید گزینه نظامی رژیم صهیونیستی علیه ایران، تنها جهت واداشتن امریکا به اعمال تحریمها و فشار بیشتر علیه ایران خواهد بود که نسبت به این
امر باید گفت: چه بسا جنون و توهم رژیم صهیونیستی اجازه ندهد که آمریکا بتواند از آن ممانعت به عمل آورد، اما چنانچه تجربه های پیشین به خوبی به اثبات رسانیده، عزم ایران بر ادامه غنی سازی اورانیوم و دست یابی به فن صلح آمیز هسته ای همواره ادامه خواهد یافت و چنین تهدیدات پوچی هرگز سبب توقف آن نخواهد شد. از سوی دیگر طبق برآورد کارشناسان و نظامیان صهیونیست، چنین امری این رژیم غاصب را در گردآبی فروخواهد برد که هرگز قادر نخواهد بود پیامدهای ناگوار آن را تحمل کند، و حتی برخی بر این باورند که این امر به جنگی مبدل خواهد شد که سالها به طول خواهد انجامید.
دیدگاه تان را بنویسید