مدتها بود اينقدر خوشحال نشده بودم. قشنگ از جا جهيدم وقتی تيم بسکتبال مردان ايران قهرمان آسيا شد. فقط با 5 امتياز اختلاف: 74-69. ثانيههای آخر داشتم رسماً میرفتم توی تلويزيون از بس استرس داشتم. خيلی مسابقهی زيبايی بود. خيلی. تيم لبنان بهشدت خوب و حرفهای بازی میکرد و تيمِ ايران هم خوب بود اما خيلی اشتباه میکرد. جوان بودنِ تيمِ ما و نفس و توانِ فيزيکی خيلی خوب بازيکنان امتياز خيلی بزرگی بود که توانست بر تجربهی تيم لبنان غلبه کند. آخرِ کار، بازيکنان تيم ملی که برای هم قلاب میگرفتند و تورِ حلقه را میبريدند، احساسِ خيلی خوبی داشتم. احساسِ اينکه: خب، بسکتبالمان هم جهانی شد. حالا ايران نمايندهی قارهی آسيا شده است در مسابقههای المپيک 2008 پکن. و اولين تيم آسيای غربی است که اين عنوان را کسب کرده است. کلاً تا پيش از اين سابقه نداشته است که فينال مسابقههای بسکتبال آسيا بين دو تيم از آسيای غربی برگزار شود. تا جايی که يادم است تا کنون چين و کرهی جنوبی توانسته بودند از قارهی آسيا به بازیهای المپيک راه پيدا کنند. و البته اين دوره چين به خاطر ميزبانی مسابقهها در المپيک حضور دارد و ايران هم که دماش
گرم و سرش خوش باد... راستی چه کارِ خوبی کرد چين که تيم دوماش را فرستاد به مسابقههای جام ملتهای آسيا. چون هميشه تيم اصلی چين با فاصلهی خيلی زياد بقيهی تيمهای آسيا را درو میکند. برای کسانی که مسابقه را نديدهاند، بگويم که حامد حدادی، سانتر باهوشِ (و 218 سانتیمتری) ايران، 31 امتياز گرفت و محمدصمد نيکخواه 15 امتياز. مهدی کامرانی، پوينت ايران، هم خيلی خوب بازی کرد. از تيم لبنان بازيکنِ امتيازآورشان، فادی الخطيب، 19 امتياز گرفت (و ایول به اُشين ساهاکيان که حسابی يارگيریاش کرده بود و از نفس انداخته بودش) و رونی فهد، 23 امتياز گرفت. تيم ايران خيلی خطا کرد و البته در همهی کوارترها از لبنان جلو بود؛ هرچند با اختلاف خيلی کم (بين 2 تا 6 امتياز). لحظهی شگفتانگيزِ مسابقههای قهرمانی آسيا وقتی بود که داور سوتِ پايان نيمهی اول را میزد، حامد حدادی از وسطِ زمين توپ را به طرف حلقهی لبنان رها کرده بود؛ کاری که هر کس توپ دستاش باشد در صدمهای ثانيهی آخر پيش از سوتِ داور میکنند. اما خيلی خيلی شانس میخواهد گل شدنِ اين توپ. شوتِ حدادی گل شد؛ بدونِ برخورد با حلقه و تخته: صاف رفت توی گل. و خيلی روحيه داد به
خودش و تيم. لینک مطلب
دیدگاه تان را بنویسید