بیکاری و شکاف طبقاتی عامل محرکه اعتراضات
نکته قابل توجه دیگر شکاف فقیر و غنی در جامعه انگلستان می‌باشد که از گذشته دغدغه‌ای برای این کشور محسوب می‌شود. بر اساس آمار سازمان همکاری اقتصادی و توسعه در سال ۲۰۰۸، شکاف فقیر و غنی در انگلستان، نسبت به میانگین دیگر کشور‌ها، سه برابر بود.
ساختمان‌ها از دود آتش سوزی‌ها سیاه و مغازه‌ها بسته شده‌اند. هلی کوپتر‌ها در ارتفاع پایین بر فراز شهر لندن پرواز می‌کنند و زندان لندن مملو از شهروندان این کشور شده است. انبوه پلیس‌ها در خیابان‌های لندن بالا و پایین می‌روند و چهار روز متوالی است که مردم در خیابان‌های شهرهای انگلستان در حال فرار از دست نیروهای پلیس هستند. به گزارش سرویس بین الملل «فردا» به نقل از وب سایت مجله فارین پالیسی، در این رزو‌ها بسیاری از رستوران‌ها در لندن خیلی زود بسته می‌شوند و مردم زود‌تر به خانه‌ها می‌روند. جوانان سر خورده و مایوس، شب‌ها به خیابان‌ها می‌آیند و به اعتراض، آتش سوزی و غارت مغازه‌ها دست می‌زنند.
نخست وزیر انگلستان- دیوید کامرون- و شهردار لندن- بوریس جانسون- اقدامات اخیر مردم در شهرهای انگلیس را جرم و جنایت توصیف کرده‌اند. کامرون در آخرین اظهار نظر خود این طور عنوان کرد «به بیان ساده این وقایع اخیر جرم و جنایت هستند و بایستی با آن‌ها برخورد و مقابله شود». این گونه موضع گیری‌ها از سوی مقامات همواره راه حل آسانی برای سرکوب مردم بوده است، اما سوال اصلی ریشه‌های اجتماعی و اقتصادی برانگیزاننده مردم برای شرکت در این اعتراضات خیابانی است. در این میان سیاستمداران مخالف فضا را مناسب یافتند و این ناآرامیها را به سیاست‌های دولت نسبت دادند. هریت هارمن- یکی از اعضاء حزب کارگر- در اظهارات خود عنوان کرد که کاهش بودجه تحصیل در مقاطع دانشگاهی از سوی دولت موجبات بروز این خشونت‌های خیابانی بوده است. یکی از اعضاء گروههای چپ در انگلستان- کن لیوینگ استون- نیز از وضعیت پوچی مردمان فقیر لندن سخن به میان آورد و گفت «این اولین نسلی است که پس از رکود بزرگ در سال ۱۹۲۹، به آینده زندگی در کشور تردید دارد». به ادعای فارین پالیسی وقایعی که در حال حاضر در لندن و دیگر شهرهای انگلستان در حال وقوع هستند اعتراض سیاسی نیستند،
زیرا که این مردمان هیچ گونه تابلو یا شعاری با خود حمل نمی‌کنند. از سوی دیگر نمی‌توان آن را جنایت و تبهکاری نیز نامید. این جوانان در حالی که سن برخی از آن‌ها به ۱۱ سال نیز می‌رسد به خوبی آگاه هستند که تصاویر آن‌ها در دوربین‌های مدار بسته خیابان‌های انگلستان ثبت خواهد شد، اما به رغم این آگاهی به شکستن شیشه‌های مغازه‌ها و غارت اجناس آن‌ها اقدام می‌کنند. در این اعتراضات، اختلافات نژادی نیز نقش مهمی در ادامه این آتش افروزی‌ها داشته است، به گونه‌ای که عامل محرکه این درگیری‌ها از شهر تاتنهام با کشته شدن مارک داگان توسط نیروهای پلیس آغاز شد. در این سال‌ها پلیس لندن درگیری‌های زیادی با افریقایی تبارهای ساکن لندن داشته است اما این حرکات اخیر جنگ‌های نژادی نیستند؛ در این اعتراضات قومیت‌ها و نژادهای مختلف حضور دارند در حالی که دارای یک ایدئولوژی مشترک نیستند. نزدیک به یک میلیون از جوانان انگلیسی که از نظر سنی بین ۲۴-۱۸ سال قرار دارند، در حال حاضر بیکار هستند که بالا‌ترین میزان بیکاری پس از اواسط دهه ۸۰ محسوب می‌شود. برای مثال منطقه تاتنهام که ناآرامیها برای اولین بار از آنجا آغاز شد، یکی از بالا‌ترین نرخ‌های
بیکاری را داراست و نزدیک به دو برابر میانگین ملی است. بر اساس یکی از گزارش‌ها، این جوانان بیکار بیشتر جذب گروههای ضد اجتماعی می‌شوند که خطری برای جامعه محسوب می‌شوند. نکته قابل توجه دیگر شکاف فقیر و غنی در جامعه انگلستان می‌باشد که از گذشته دغدغه‌ای برای این کشور محسوب می‌شود. بر اساس آمار سازمان همکاری اقتصادی و توسعه در سال ۲۰۰۸، شکاف فقیر و غنی در انگلستان، نسبت به میانگین دیگر کشور‌ها، سه برابر بود. اختلافات فرهنگی در لندن از دیرباز وجود داشته است و بر اساس گزارش رئیس کمیته برابری حقوق انسان‌ها در انگلستان، سیاست‌های شهر لندن در جداسازی فرهنگی بسیار خطرناک بوده و به سوی ایجاد جدایی میان این گروه‌ها در جامعه در حرکت است. دولت ائتلافی امروز انگلستان نیز در گذشته شاهد ناآرامیهایی بوده است، ناآرامیهایی که با کاهش بودجه آموزش آغاز شد و بسیاری از دانشجویان در دسامبر ماه گذشته در لندن به خیابان‌ها ریختند و به اعتراض علیه افزایش شهریه دانشگاه‌ها پرداختند. اینکه آیا انگلستان وارد دوره‌ای طولانی مدت از ناآرامیها فرو خواهد رفت، در آینده مشخص خواهد شد و روند آن در هفته‌های آتی آشکار خواهد شد. تا به امروز
نزدیک به ۱۰۰۰ نفر دستگیر شده‌اند و در ماههای آینده محاکمه خواهند شد. حال باید منتظر بود و تحولات بعدی را نظاره کرد.
دیدگاه تان را بنویسید