سینما در کشورهای هم گروه ایران

جام جهانی 2014 برزیل آخر همین هفته آغاز می‌شود و همه جهانیان از جمله اهالی فرهنگ و هنر هم متوجه این رویداد بزرگ ورزشی خواهند شد.به این بهانه سراغ تیم های هم گروه ایران در این مسابقات رفته ایم تا ببینیم این کشورها در زمینه سینما چه حرفی برای گفتن داشته اند.در آخر هم مروری کوتاه بر سینمای کشور میزبان پایان بخش این بررسی هنری به بهانه فوتبال خواهد بود. نیجریه پایتخت سینمای آفریقا محسوب می شود.سینمای این کشور با تولید سالانه حدود 900 فیلم ، دومین تولید کننده فیلم سینمایی در جهان پس از هند و جلوتر از آمریکاست.شهرت سینمای نیجریه تا آنجا پیش رفته که مرکز صنعت سینمای این کشور را «نالیوود» نام گذاشته اند.این پیشرفت تنها ظرف 20 سال اخیر رخ داده و امروز این کشور را در راس جدول تولید فیلم در جایگاه دوم قرار داده است.این در حالی است که نخستین فیلم سینمایی این کشور در دهه 1960 میلادی تولید شده است.اما با رشد فن آوری ویدئو و دوربین های دیجیتال انقلابی کمی در ساخت فیلم سینمایی در این کشور رخ داد که بی سابقه است. از اواخر دهه 1990 میلادی فیلم های نیجریه ای به کل قاره آفریقا نفوذ کردند و امکان دیده شدن آثار برجسته سینمای این کشور در جشنواره ها و محافل جهانی بیش از پیش فراهم شد.یکی از دلایل موفقیت سینمای نیجریه در عرصه جهانی رواج کامل زبان انگلیسی در کنار زبان های محلی در این کشور و به تبع آن، ساخته شدن بسیاری از فیلم ها به زبان انگلیسی است. سینمای نیجریه از اوایل قرن بیست و یکم با جشنواره های جهانی ارتباطی مستمر و پویا برقرار کرد و فیلم های این کشور در آمریکا و اروپا اکران شدند و به این ترتیب زمینه ارتباطات بیشتر و سرمایه گذاری های خارجی در نالیوود فراهم آمد.تا جایی که بهترین استعداد های سینمای دیگر کشور های آفریقایی نظیر بازیگران ، کارگردانان و دیگر عوامل سینمای کشور هایی چون کامرون ، غنا و ... نهایت آمال خود را در پیوستن به صنعت سینمای نالیوود می جویند.از سوی دیگر نالیوود هم به سکوی پرتابی برای بازیگران و فیلمسازان به مقصد هالیوود بدل شده و بازیگرانی چون تندی نیوتون و آیزایا واشینگتن از دل مناسبات سینمای نیجریه راه خود را به هالیوود باز کرده اند.سینمای نیجریه نه تنها در امر تولیدات مشترک با دیگر کشور های آفریقای سیاه فعال است که اخیرا برخی کشور های اروپایی نظیر اوکراین هم دست به تولید مشترک فیلم با نیجریه زده اند. سینمای کشور آرژانتین در کنار مکزیک و برزیل ،یکی از سه مرکز پیشرفته هنر و صنعت سینما در آمریکای جنوبی است.علاوه بر آن فیلم های آرژانتینی از قابل توجه ترین فیلم های سینمای جهان اسپانیولی زبان به شمار می روند.تا آنجا که فیلم ها و سینماگران آرژانتینی تا کنون در مراسم جوایز سالانه سینمای اسپانیا ( که علاوه بر این کشور به آثار تولیدی در دیگر کشور های اسپانیولی زبان هم توجه دارد) برنده چهارده جایزه شده اند. سینمای آرژانتین تا کنون دو بار برنده جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان شده است.نخستین بار در سال 1985 با فیلم «داستان رسمی» و سپس در سال 2009 با فیلم «راز درون چشم های شان». تنها یک سال پس از اختراع سینماتوگراف برادران لومیر در پاریس، نمایش فیلم در آرژانتین هم پاگرفت.اما نخستین سینماگران این کشور تکنسین های آلمانی و فرانسوی مقیم این کشور بودند که با دوربین های اولیه فیلم های مستند و سپس داستانی ساختند. نخستین فیلم بلند داستانی در سال 1914 در آرژانتین ساخته شد.تاریخ و ادبیات غنی آرژانتین دستمایه غالب فیلم های این کشور از اغاز تا کنون بوده است.در اواخر دهه 1930 صنعت سینمای آرژانتین با تولید بیش از 40 فیلم در سال به شکوفایی رسید.در همان دوران با به قدرت رسیدن خوان پرون (که همسرش اوا پرون ستاره مشهور سینمای این کشور بود) سینما تحت سیطره کامل دولت قرار گرفت و فیلم ها اغلب در خدمت اهداف تبلیغاتی دولت حاکم قرار گرفتند.همین امر باعث سقوط سینمای آرژانتین شد و گروهی از فیلمسازان و بازیگران مخالف دولت مورد آزار و اذیت قرار گرفته و به شکنجه و تبعید تن دادند. جمهوری بوسنی و هرزگووین در سال 1992 و پس از جنگ خونین داخلی از کشور یوگسلاوی سابق جدا شد و سینماگران این کشور پیش از این در قالب جریان سینمای یوگسلاوی مشغول به کار بوده اند.مایه اصلی فیلم های سینمای بوسنی و هرزگووین را در دو دهه پس از استقلال ، موضوع جنگ داخلی و تبعات آن بر مردم این کشور تشکیل می دهد. در سال 2001 فیلم «سرزمین هیچ کس» ساخته دانیس تانوویچ هم برنده جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان شد و هم نخل طلایی جشنواره کن را ربود.حتی جایزه بهترین فیلم خارجی زبان جوایز گلدن گلوب هم به این فیلم تعلق گرفت.این موفقیت همه جانبه توجه محافل سینمایی جهان را به سینمای نوپای بوسنی و هرزگووین جلب کرد و هم دانیس تانوویچ را به عنوان یکی از فیلمسازان پیشروی حال حاضر اروپا به سمت موفقیت های بیشتر هدایت کرد. در ادامه فیلم «گرباویتسا، راز اسما» به کارگردانی یاسمیلا زبانیچ برنده خرس طلایی جشنواره برلین سال 2006 شد.همچنین فیلم «برف» ساخته آیدا بگیچ از محصولات مشترک سینمای بوسنی با سینمای ایران بود که در چند جشنواره بین المللی از جمله جشنواره فیلم فجر هم به نمایش درآمد و برنده جوایزی هم شد. و اما سینمای کشور میزبان که در دهه اخیر روزهای شکوفایی خود را در عرصه بین المللی تجربه می کند.سینما در برزیل از همان سال های نخستین قرن بیستم فعال شد و خود را به عنوان مهم ترین پدیده سرگرمی ساز برای مردم این کشور معرفی کرد.دو سال پس از تولد سینما در فرانسه یک ایتالیایی به نام آلفونسو سگرتو نخستین فیلم را در برزیل ساخت.در سال های نخستین قرن بیستم به دلیل ارزان بودن تولید فیلم در برزیل این کشور به عنوان یکی از مراکز مهم صنعت سینما در آمریکای جنوبی به شمار می آمد. کارمن میراندا بازیگر زن سینمای برزیل در نیمه اول قرن بیستم شهرتی جهانی یافت و حتی در فیلم های هالیوودی هم نقش آفرینی کرد.در دهه 1960 سینمای برزیل تحت تاثیر دو جریان قدرتمند سینمایی یعنی سینمای نئورئالیسم ایتالیا و موج نوی فرانسه قرار گرفت و فیلم هایی با تقلید از این دو جریان ساخته شدند.گلوبر روشا فیلمساز سیاسی برزیلی نامدار ترین سینماگر این کشور در آن دوران بود که در عرصه جهانی هم شناخته شده بود. آخرین موفقیت جهانی سینمای برزیل مربوط به سال 2007 است که فیلم «یگان ویژه» در جشنواره برلین برنده جایزه شد.

منبع:هنرآنلاین