سرویس ورزشی فردا: نزدیک به 3 ماه دیگر بزرگترین رقابت ورزشی به میزبانی برزیل در حالی برگزار میشود که بدون شک بیشتر کشورهای جهان توجه خود را به حضور پرقدرت در این رقابتها معطوف کردهاند و این در حالی است که به نظر میرسد مسئولان ورزش کشورمان همچنان در خواب زمستانه به سر میبرند.
سیاستهای غلطی که این روزها در قبال ورزش اعمال میشود دست کمی از خواب زمستانی ندارد و ضربهای که به جامعه ورزش وارد میکند بیشتر از کم توجهی به ورزشیها نباشد، قطعا کمتر هم نخواهد بود.
در حالی آرام آرام به رقابتهای المپیک 2016 ریو نزدیک میشویم که برخلاف ادعای مسئولان هنوز چیزی از المپیکی شدن فضای ورزش به چشم نمیخورد. اینکه هر از گاهی بخواهیم چند نفر را دور هم جمع کرده و به بهانه حضور پرقدرت در المپیک از آنها تمجید کنیم هم هرگز تعریف درستی از المپیکی شدن فضای ورزش نیست و نخواهد بود.
4 سال پیش با تغییر چارت ورزش از سازمان تربیت بدنی به وزارت ورزش جامعه ورزش امیدوارتر از گذشته چشم به موفقیتهای احتمالی آینده دوخت، چرا که وزارت ورزش تحت نظر مجلس قرار گرفته و در صورت ناکامی و اشتباهات احتمالی باید خود را پاسخگو میدانست و همین امر سبب میشد تا میزان اشتباهات و تصمیم گیریهای سلیقهای به کمترین میزان برسد، اما امروز این سؤال پیش میآید که این امر تا چه اندازه محقق شد؟ آیا جلوی تصمیم گیریهای شخصی گرفته شد؟ آیا موانع موفقیت فدراسیونها برداشته شد؟ و سؤال هایی از این دست که پاسخهای نا امید کنندهای به همراه داشته و همچنان دارد.
حالا این روزها در حالی که کشورهای مختلف به تک ستارههای ورزش خود در المپیک دل بسته و سرمایههای هنگفتی را برای آنها هزینه میکنند، ما چندان کاری به ورزش نداریم و مشخص نیست در روزهایی که باید اولویت جامعه، ورزش باشد، اولویت چیست؟ مشخص نیست المپیک هدف است یا بهانهای برای رسیدن به برخی مقاصد؟ در این مسیر شایعات هم بسیار است. یک عده میگویند محمود گودرزی در جایگاه وزارت ورزش و جوانان با بی توجهی های خود، چندان امیدوار به المپیک سال آینده نیست و به همین دلیل است که تلاش چندانی برای کسب نتایج موفقیت آمیز برای رشته های المپیکی انجام نمی دهد. عدهای دیگر نیز به وجود آمدن چنین چالشی را حاصل حضور برخی افراد حاشیه دار در وزارت ورزش میدانند. اما هرچه که باشد با این خودزنی ورزشی، ناکامی و عدم کسب نتیجه لازم در المپیک عاقبت به پای کسانی نوشته خواهد شد که در به وجود آمدن این فضا بیشترین سهم را داشتهاند.
میراث دولت احمدی نژاد در دولت یازدهم
اختلاف و دعوا میان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک میراثی است که از دولت احمدی نژاد به دولت روحانی رسیده است. این در شرایطی است که درست در آستانه رقابت های المپیک قرار گرفته ایم و ورزشکاران المپیکی کشورمان که این روزها باید در اردوهای آمادگی بسر ببرند، به سبب بی پولی و بی درایتی مسئولان امر، همچنان خانه نشین هستند.
در شرایطی که به نظر می رسید پس از سال ها اختلاف میان کمیته المپیک و وزارت ورزش در دولت احمدی نژاد، این بار و در دولت یازدهم وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک با صلح و دوستی کنار هم قرار گرفته و تیم های ورزشی را راهی رقابت های المپیک کنند، اما روز گذشته کیومرث هاشمی پرده از اختلافاتی برداشت که بدون شک دامن ورزش کشور را در بزرگترین تورنمنت ورزشی جهان خواهد گرفت.
اصلاح اساسنامه های فدراسیون های ورزشی و اتفاقاتی که پیرامون فدراسیون فوتبال رخ داد یکی از محورهای اصلی نشست خبری کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک بود که صبح یکشنبه در سالن کنفرانس های خبری کمیته المپیک برگزار شد.
هاشمی در مورد اینکه چرا به معاون اول رئیس جمهور نامه زده است گفت: نامه زدم چون فدراسیونها و کمیته را در مورد اساسنامه فدراسیونها نامحرم دیدم. آیا اشتباه کردم نامه زدم؟ من ٢٩ سال تجربه مدیریت ورزش دارم. من دولتی هستم ولی نوکر نیستم. اگر حرف ورزش و فدراسیونها را نمیزنم، اشتباه است؟ چرا دوستان ناراحت میشوند؟ اگر من با خبر نمیشدم و یک باره اعلام میشد مدیر کل استان رئیس مجمع است، چه میشد؟ یعنی رئیس فدراسیون زیر نظر مدیر کل ورزش استان باشد؛ این منطقی است؟
هاشمی در ادامه در مورد اینکه منشا اختلاف میان کمیته و وزارت کجاست، گفت: با کسی اختلاف شخصی ندارم بهترین کار این است که بچسبم به صندلیم، خواب راحت داشته باشم و کاری به هیج اتفاقی نداشته باشم اما مسلمانی این است؟ باید مقابل موضوعی که آسیب رسان است سکوت کرد؟ البته که به فدراسیونها توصیه کردیم سکوت کنند و در این مورد کار خود را انجام دهند.
حالا سوالی که اینجا مطرح می شود این است که چه کسی اختلافات را به رسانه ها کشاند. درست در زمانی که وزیر ورزش از عدم وجود فضای المپیکی در رسانهها صحبت میکند، عدم برگزاری یک نشست بین گودرزی و کیومرث هاشمی و عدم پاسخ وزارت ورزش به درخواست کمیته ملی المپیک کلید واژه اختلاف را به رسانهها کشانده است. وزارت ورزش میتوانست با برگزاری این جلسه بهانه را از کمیته ملی المپیک بگیرد و به سرعت تکلیف استعفای شجاعی از خرانهداری کمیته را مشخص کند.
دیدگاه تان را بنویسید