كفاشیان: چرا من باید بركنار شوم؟!

اگر كسی نخواهد برد و باخت فوتبال را قبول كند نمی‌تواند فوتبال را بشناسد و متعاقب آن هم نمی‌تواند در این فوتبال موفقیت رقم بزند. تیم جوانان ما بسیار قدرتمند بود و پیش‌بینی می‌كردیم بتواند به‌راحتی تا مراحل بالا صعود كند اما بر اثر یك اتفاق این تیم از مسابقات حذف شد و تنها افسوس برجای گذاشت. تیم ملی امید با دو بر پیاپی اكنون به دور حذفی بازی های آسیایی گوانگ جو راه یافته اما صحبت های علی كفاشیان رییس فدراسیون فوتبال كه پیش از بازی های تیم با هفته نامه تماشاگر انجام داده نشان می دهد كه او نسبت به موفقیت این تیم تردید دارد. علی كفاشیان، رئیس فدراسیون فوتبال با چهره‌ای همیشه خندان به‌عنوان نفر اول فوتبال ایران شناخته می‌شود كه در سال‌های اخیر در كش‌و‌قوس اتفاقاتی كه برای فوتبال رخ داده كماكان در سمت ریاست قرار دارد. شاید هر شخص دیگری به‌جای وی در این سمت قرار داشت از این‌كه تیم ملی به جام‌جهانی صعود نكرد و... برای حفظ بقای خود در این سمت اقداماتی انجام می‌داد. اما نفر اول فوتبال ایران نه‌تنها از باخت‌ها و شكست‌ها فراری نیست بلكه اعتقاد دارد باخت هم جزئی از فوتبال است و نباید تنها به برد فكر كرد چراكه در این‌صورت شكست‌ها باعث تجمیع افكار منفی می‌شود. كفاشیان ثبات مدیریتی را عامل اصلی رشد در ورزش عنوان می‌كند و بر این باور است كه می‌بایست به گونه‌ای تیم‌ها راهی مسابقات بین‌المللی شوند كه جایی برای سوال باقی نماند. حتی اگر در مسابقات نتیجه‌ای حاصل نشود، تداركات خوب می‌تواند رشد به‌همراه داشته باشد. در واقع می‌بایست هر فردی در جایگاه خود كاری انجام دهد كه به موفقیت كمك كند. حال در آستانه مسابقات آسیایی گوانگ‌جو نوك پیكان انتقادات به سوی تیم ملی امید نشانه رفته تا در صورت عدم موفقیت همه‌چیز را زیر سوال ببرد. در چنین شرایطی گفت‌وگویی با رئیس فدراسیون فوتبال انجام داده‌ایم كه در این گفت‌وگو وی به نقد و بررسی این شرایط پرداخته است. بخش هایی از این گفتگو در ادامه می آید. متن كامل را در تماشاگر بخوانید. • بالاخره در فوتبال برد و باخت وجود دارد و نمی‌توان به صراحت گفت چه اتفاقی رخ می‌دهد. اما آنچه مسلم است فدراسیون برای آمادگی این تیم هرچه در توان داشته به كار برده. • اگر كسی نخواهد برد و باخت فوتبال را قبول كند نمی‌تواند فوتبال را بشناسد و متعاقب آن هم نمی‌تواند در این فوتبال موفقیت رقم بزند. تیم جوانان ما بسیار قدرتمند بود و پیش‌بینی می‌كردیم بتواند به‌راحتی تا مراحل بالا صعود كند اما بر اثر یك اتفاق این تیم از مسابقات حذف شد و تنها افسوس برجای گذاشت. • نباید خود را برای باخت آماده كرد آن هم از قبل، چراكه در این‌صورت باخت به سراغ فرد می‌آید و قطعا هم شكست میهمان می‌شود. باید پذیرفت كه برد و باخت در فوتبال وجود دارد و با این واقعیت به فعالیت ادامه داد. باید از تجربیات استفاده كرد و نا‌امید نشد. تیم امید برای مسابقات المپیك خود را آماده كرده و تلاش می‌كند تا برای ایران افتخار‌آفرینی كند. نه‌تنها ما بلكه تمام مردم ایران دوست دارند تیم ملی فوتبال در مسابقات بین‌المللی همیشه برنده میدان باشد. • سرنوشت هیچ مدیری در سراسر دنیا به یك برد و یا باخت متصل نیست و اگر چنین باشد سیستم مدیریت در آن كشور به اشتباه نوشته شده است. اگر مدیری نتواند كار خود را به‌خوبی انجام دهد شاید بركنار شود اما این‌كه تیم نتیجه نگیرد و شكست بخورد نمی‌تواند مدیریت یك فرد را زیر سوال ببرد. در بسیاری از كشورهای دنیا به این ترتیب فكر می‌شود و سیستم مدیریت با یك شكست و یا یك برد زیر سوال نمی‌رود. • تمام كاری كه یك فدراسیون انجام می‌دهد كه بازی فوتبال تیم‌های ملی نیست! یك مدیر در فوتبال می‌بایست توانایی اداره تیم‌های پایه و... را داشته باشد. در واقع در این سیستم مدیریتی تمامی ‌بخش‌های فوتبال هستند كه باید توسط مدیر بررسی شوند. هیات‌های استانی، مسابقات مختلف و غیره كه همه آن‌ها به رئیس فدراسیون متصل هستند و می‌بایست برای آن‌ها برنامه‌ریزی داشت. این‌كه فكر كنیم تنها كاری كه فدراسیون انجام می‌دهد بازی‌های تیم ملی است و با هر برد و باخت آن رئیس فدراسیون زیرسوال می‌رود، تفكر اشتباهی است. • واقعیت این است كه تا به حال به این موضوع كه باخت های اخیر جوانان و نوجوانان با باخت تیم امید هم همراه شود فكر نكرده‌ام، چراكه معتقدم در فوتبال برد و باخت وجود دارد. اگر تیمی ‌نتیجه نگیرد قطعا به عوامل متعددی بستگی دارد كه بخشی از آن را می‌توان سیستم مدیریت نام نهاد. با این وجود نمی‌توان یك مدیری را زیر سوال برد چراكه مدیریت نقش نظارتی و حمایتی دارد و كارهای اجرایی بر عهده عوامل دیگری هستند. در تیم جوانان تداركاتی صورت گرفت كه این تیم می‌توانست در مسابقات به قهرمانی دست یابد اما یك اتفاق باعث شد كه این تیم از گردونه رقابت‌ها حذف شود. باید آینده‌نگر بود، این شكست‌ها را پایه موفقیت‌های بعدی قلمداد كرد و برای آینده برنامه‌ریزی داشت تا همین شكست‌ها بتوانند برای تیم‌ها تجربه‌ای باشند و در آینده به نتایج خوبی دست یابند. • نباید همچون كشورهای عربی كه با یك باخت كادر مدیریتی و مربیگری خود را تغییر می‌دهند و با یك برد چنان تشویقی می‌كنند، باشیم. این نوع طرز تفكر ایراداتی دارد كه می‌تواند یك جامعه را زیر سوال ببرد. در واقع نوع مدیریت در این سیستم‌ها نمی‌تواند موفقیت سیستماتیك را به‌وجود آورد و اگر هم بردی در كار باشد، مقطعی و زود‌گذر است. • برد و باخت یك نوع احساس است كه برای مدیریت خطرناك است و نباید یك مدیر را تحت‌تاثیر خود قرار دهد. در هر حال یك مدیر نباید با یك برد مغرور شود چراكه این غرور می‌تواند لطماتی را به‌همراه داشته باشد كه همان باخت می‌تواند لطمه بزند. در واقع نباید با هر برد خوشحال شد و با هر باخت ناراحت. این اتفاقات در فوتبال به كرات رخ می‌دهد. • نمی‌توان در فوتبال پیش‌بینی كرد. تداركات خوبی برای تیم فوتبال امید صورت گرفته كه اگر كمی‌ تلاش مضاعف پشت آن قرار گیرد می‌توانیم به قهرمانی دست یابیم. چراكه قهرمانی در این مسابقات را در كارنامه خودمان داریم و كاری دور از ذهن نیست. به همین خاطر می‌توانیم در چین هم همین نتایج را بار دیگر رقم بزنیم.