نقش استعمار پیر در پیدایش صهیونیسم

لرد بالفور در جلسه مورخه 31 اكبتر 1917 م كابينه انگليس اعلام كرد: «... دولت اعلي‌حضرت پادشاه (انگلستان) به موضوع تأسيس وطن ملي يهوديان در فلسطين با نظر موافق مي‌نگرد، و براي رسيدن به اين هدف، تمامي تلاش‌هاي خويش و مساعي خود را به كار خواهد برد تا راه رسيدن به اهداف را هموار سازد. مشروط بر اين كه هيچ نوع اقدامي صورت نگيرد كه به حقوق ملي و مذهبي جماعت غير‌يهودي در فلسطين و اصل حقوق و موقعيت سياسي يهوديان در كشورهاي ديگر لطمه بزند...» سپس در روز دوم نوامبر 1917 م، لرد بالفور اين اعلاميه را همراه يك نامه براي لرد روچيلد بدين مضمون فرستاد: دوست عزيزم لرد روچيلد بسيار خوشحال شدم از اين كه اطلاع پيدا كردم به شما نيابت حكومت سلطنتي اعطا شد و اظهارات ذيل را كه خواسته صهيونيستها و مورد تأييد شوراي وزيران است، تقديم مي‌كنم.» سپس در آغاز ژانويه، 1919 م. كنفرانس پاريس گشايش يافت. تا در جوي مالامال از خوش‌بيني،‌در خصوص نزديك شدن موعد اجراي اصل تعيين سرنوشت، نقشه‌‌اي تازه براي جهان بكشد، و پايه‌هاي نوين روابط بين‌ا لمللي پس از جنگ جهاني را پي‌بريزد. پس از شروع جنگ جهاني دوم، حكومت انگليس تلاش‌هاي خود را براي سازماندهي نظامي صهيونيست‌ها و مسلح كردن آنها افزاش داد و «لشكر يهود» را تأسيس كرد و پس از پايان جنگ جهاني به نيروهاي آن اجازه داد كه با اسلحه خود وارد فلسطين شوند. در دهه 1930م، نيز عده‌اي از افسران خود را مأمور كرده بود به اعضاي سازمان صهيونيستي «هاگانا» آموزش نظامي بدهند تا شيوه‌هاي مقابله با اعراب را بياموزند. انگليس همواره ادعا مي‌كرد كه در اداره كردن فلسطين، از سياست بي‌طرفي پيروي مي‌كند، اما جنگ جهاني دوم از ماهيت سياست و اهداف استعماري آن كشور پرده برداشت. در اين سال، انگليس اجازه داد تا انتقال صهيونيست‌ها به فلسطين ادامه يابد.

در دسامبر 1944م، كميته مركزي حزب كارگر انگليس، ضمن جلسه فوق‌العاده‌اي در لندن، اعلام كرد:«تبديل فلسطين به كشوري يهودي و بيرون راندن مردم عرب‌ آن به كشورهاي مجاور لازم و ضروري است.» و سرانجام در سال 1946م، هنگامي كه حكومت انگليس اطمينان پيدا كرد كه زمينه لازم در مجامع بين‌المللي براي تأسيس دولت يهودي در فلسطين آماده شده است، با تفاهم و همدستي آمريكا و جنبش جهاني صهيونيسم مسأله را در سازمان ملل متحد، براي يافتن راه حلي مطرح كرد. به اين ترتيب بود كه قطعنامه تقسيم فلسطين درتاريخ 29 نوامبر 1947 م صادر شد. وقتي در مجمع عمومي سازمان ملل متحد درباره تقسيم فلسطين رأي‌گيري مي‌شد،‌انگليس، علي‌رغم داشتن نقش اول و اصلي در طراحي و زمينه‌سازي تقسيم و سپس اجراي آن، رأي ممتنع داد. زيرا اطمينان داشت كه اين طرح اكثريت آراي لازم را به دست خواهد آورد. انگليس اين موضع‌گيري را براي فريب عرب‌ها و مسلمان‌ها اتخاذ كرد، تا به آنها بقبولاند كه در جنايت تقسيم فلسطين دست نداشته است. متن کامل گزارش را در این قسمت بخوانید.